"De podcastreeks Boys Don't Cry? tackelt het cliché dat mannen
niet durven, kunnen of willen over hun emoties praten."
De podcastreeks Boys Don't Cry? beoogt mentaal welzijn bij mannen te verhogen.
Naar aanleiding van de zelfdoding van de 22-jarige youtuber Kastiop tijdens de Corona pandemie, besliste Chemisch Circus om een podcast reeks te produceren ter preventie van zelfdoding en suïcidale gevoelens bij mannen.
HOST
In Boys Don't Cry? gaat Lode op zoek naar de kracht van kwetsbaarheid door andere mannen te interviewen.
De host praat in de reeks met mannen die open getuigen over hoe hun grootste pijn hun leven tot een hel maakte en hoe ze hier op een inspirerende manier mee om gingen. In elke episode komt er een nieuwe gast aan het woord, die zijn levensadvies deelt over hoe hij zijn pijn of lijden constructief ombuigt.
De podcast is ook als video beschikbaar, omdat lichaamstaal essentieel is om emotie en gevoel goed te kunnen uitdrukken.
MICHAEL
Michaël is een veertiger en net vader geworden. Als theatermaker, acteur, DJ en barman heeft hij iets met sterke verhalen... De komst en geboorte van zijn dochter werd de aanleiding om een wel heel oude en pijnlijke wonde met zijn vader te helen.
Een post op socialemedia over de film "The Wisdom of Trauma" trok mijn aandacht. Ik nam contact op met Michael want ik vroeg me af waarom hij een documentaire over de vraag: "Can our deepest pain be a doorway to healing?" zo belangrijk vond om te delen.
Na wat chatten hierover bleek dat we een gemeenschappelijk doel hebben in ons vaderschap: onze pijn niet doorgeven aan de volgende generatie, onze pijn niet doorgeven aan onze dochter.
Onze eerste echte ontmoeting, die eigenlijk een informele babbel met een koffie zou worden, hebben we opgenomen als podcast. Kijk en luister mee naar de wijze woorden van Michaël en hoe hij zijn grootste pijn ombuigt een helend verhaal vol verbinding, troost en hoop.
ALEXANDER
Alexander is de directeur van Schouwburg Kortrijk.
Als handelsingenieur is hij een ietwat vreemde eend in de bijt aan het roer van de Kortrijkse cultuurtempel.Zijn sterktes en skills die hij als leider heeft, ontstonden voor een stuk door een wel heel letterlijk "accident de parcours": Alexander werd rolstoelgebruiker na een verkeersongeval op zijn 22ste.
In deze aflevering getuigt Alexander over hoe hij die periode van rampspoed beleefde en hoe hem dit vormde naar de man-in-zijn-kracht die hij nu is.
BRENT
Brent is 29 en is vooral bekend als de zanger/gitarist van de metalbands Stake en het voormalige Steak Number Eight.
Als piepjonge knaap van 13 verloor hij zijn boer en rolmodel Tobias (23). Die gebeurtenis was zo bepalend voor zowel zijn ontwikkeling als mens en muzikant: Brent ademt emotie, hij is emotie!
In deze aflevering zie je hoe Brent vertederend eerlijk, en open in het leven staat, ondanks de donkerte die hij ervaarde op jonge leeftijd.
Dat praten over emoties, pijn en troost ook best rock'n roll kon zijn wist ik eerlijk gezegd niet: daarom nog eens extra dikke merci Brent!
NATHAN
"Je doet wat je kunt, en dat is goed genoeg."
Dat is wat Nathan Vos, die in 2015 zijn lieve, verstandige en heel lang best gelukkige broer David verloor aan zelfdoding, aan mannen wil meegeven" staat op de achterflap van het boek Man-O-Man.
Ik sta al een tijdje in contact met Nathan na het lezen van zijn boek
Man-O-Man dat hij schreef na de dood van zijn broer.
Nathan is journalist van beroep en als hij iets onderzoekt doet hij dat ten gronde: hij ging op zoek naar het hoe en waarom van suicide bij mannen.
Zonder het te weten schreef hij een essentieel boek voor mannen die niet goed weten waar te beginnen beginnen met de tocht naar jezelf.
We trokken voor dit gesprek naar Ermelo in Nederland en ontmoeten er Nathan voor een open gesprek.
BROOS
In deze aflevering praat ik met Broos Claerhout.
Broos is de coördinator van Quindo, een online radiostation met een jongerenwerking in Kortrijk.
Ik leerde Broos kennen aan de hand van zijn schrijfsels op livingtables.be, een blog waarin hij uiting geeft aan wat hem allemaal beroerd.
Eén van zijn artikels gaat over zijn overleden vader, vervolgens begon ik te bladeren en vond ik een artikel over de "negativiteitsmarketing: Sad Safari", de dictatuur van de positiviteit.
In schril contrast met wat we tegenwoordig in ons straatbeeld zien, the Smile Safari.
Dat vormde voor mij de aanleiding om een gesprek te hebben met Broos over de schaduwzijden van het bestaan als man.
HANS
Welkom in een nieuwe aflevering van Boys Don't Cry? Ik ga in gesprek met Hans Claus, Hans is gevangenisdirecteur en ik leerde hem toevallig kennen via een livestream die wij verzorgden voor vzw De Huizen.
Vzw De Huizen ijvert voor een ander soort detentie, in kleinschalige huizen.
Wat hans daar vertelde intrigeerde mij, omdat het getuigde van een zeer menselijke kijk op zowel het gevangeniswezen als de mensen die in de gevangenissen zitten.
Daarnaast is Hans ook dichter, schilder en een creatieve duizendpoot. Ik las zijn boek ‘Tederheid en andere beloften’.
Dat is een dichtbundel waarin Hans een aantal portretten van gevangenen beschrijft, gezien vanuit het standpunt van de gevangenen en niet vanuit het standpunt van de gevangenisdirecteur.
Zijn gedichten vond ik heel bijzonder en raakten mij diep, en ik vond het een goeie aanleiding om een gesprek te hebben met Hans over mannen in een gevangenis: hoe ervaren zij hun pijn? En de pijn die zij veroorzaakt hebben? En hoe gaan ze daar mee om?
FRANCOIS
Klagen, altijd maar boos, eindeloos piekeren, eeuwig ontevreden, ja zeggen maar nee bedoelen, op het werk de kantjes ervan aflopen: François de Waal was een irritante en alles en iedereen veroordelende klootzak.
Dit is de eerste zin op de achterflap van François zijn boek: Vijftig manieren waarop ik mijn leven verpestte en hoe jij dat kunt voorkomen.
Dit boekje werd een tijde mijn persoonlijke bijbel: het gaf me inzicht in de patronen die ook mijn leven beheersten.
Ik nam jaren geleden contact op met Francois en hij was het die me deed inzien dat iedereen "pijn heeft". Ook ik dus.
Dit was een eye-opener.
Op de terugweg na een bezoek bij François kwam ik op het idee van omfiets rond pijn te doen en ontstond het idee van BDC?
Momenteel maakt Francois een depressie door, heeft hij pijn dus, en naar aanleiding hiervan ging ik digitaal een gesprek aan met de schrijver.
BLIXA
Blixa is nog student en al ondernemer.
Hij produceert video's met zijn kompaan Omer onder de noemer "Buitensporig".
Zo leerde ik hem kennen door zijn stage bij het Chemisch Circus, het productiehuis(je) van mezelf.
Blixa heeft naast een bijzondere naam ook een bijzonder verhaal: hij verloor zijn Moeder door zelfdoding.
In deze aflevering heeft hij ons een persoonlijke inkijk op het rouwproces die hij als zeer jonge knaap doormaakte en hoe dit hem vormde.
FRANK
Sinds een aantal maanden ben ik met Frank aan de slag met EMDR.
Na jaren van zelfonderzoek en zelfanalyse werd het stilaan eens tijd om eens te gaan "voelen".
EMDR is een techniek die goede resultaten boekt bij traumaverwerking.
In deze aflevering laat ik dus mijn EMDR therapeut aan het woord over: wat is trauma? Wat houdt EMDR in?
LODE
Ik ben Lode en bezieler van "Boys Don't Cry?".
Initieel was het de bedoeling om hier "iets-voor-TV" mee te doen: een roadtrip naar van Stoer naar Kwetsbaar, maar dan letterlijk.
De pandemie zorgde voor een andere wending: een podcast.
Deze podcast maak ik niet alleen, ik kan rekenen op een paar heel fijne soulmates zoals Cameraman Nico en muziekproducer Dimitri Andreas.
Het leek ons misschien wel nuttig om toch even te duiden waarom we kiezen om een podcast over mannen, hun pijn en hoe ze er mee omgaan te produceren.
Hiervoor nodigden we very laste minute Kurt Vandemaele uit, een journalist met heel wat kilometers op de teller.
Hij is een ondermeer een gerenommeerd filmjournalist.
Ik vroeg hem me vanuit zijn buikgevoel te interviewen en te gidsen in een gesprek over BDC?
Dank je wel, Kurt om dit, doch onvoorbereid, te willen doen.
De Huilproffesor
In deze aflevering van Boys Don't Cry? gaan we dieper in op twee zaken; huilen en emoties.
Ad Vingerhoets (1953) emeritus hoogleraar emoties en welbevinden Tilburg University, kreeg de officieuze titel van enige Huilprofessor ter wereld, en dit door zijn wetenschappelijk onderzoek over dit uniek menselijk fenomeen: huilen & tranen.
Over beide zaken schreef Ad Vingerhoets een boek: Tranen (2011) over Waarom mensen huilen en de Emotionele Mens (2021)waarin hij de wetenschappelijke kennis op het gebied van de menselijke emotie overzichtelijk op een rij zet.
Wat is huilen? Wat zijn emoties? Wenen mannen en waarom? Lucht huilen echt op? Ad Vingerhoets weet als wetenschapper de antwoorden.
www.advingerhoets.com
Neem deel aan het nieuwe onderzoek (online / 15min): https://tilburgss.co1.qualtrics.com/jfe/form/SV_3wKZKLMkh71JDn0
Copyright © Alle rechten voorbehouden